Wenflon nazywany jest fachowo kaniulą dożylną i jest powszechnie stosowany w leczeniu szpitalnym. Służy do podawania leków oraz pobierania krwi. To bardzo skrótowa charakterystyka wenflonu. Dlatego też w dzisiejszym artykule postaramy się przybliżyć budowę kaniuli dożylnej oraz jej zastosowanie. Postaramy się także wymienić wskazania oraz przeciwwskazania do założenia wenflonu.
Jak zbudowany jest wenflon?
Wenflon ma postać plastikowej rurki, która jest umieszczana w żyle za pomocą stalowej igły. Kaniula pozwala na swobodne podawanie leków bez konieczności każdorazowego wkłuwania się do żyły. Wenflon umożliwia także szybkie podanie leków w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia. Kaniula służy również do pobierania krwi.
Wenflon jest przeważnie zakładany do żyły podskórnej przedramienia, zgięcia łokciowego bądź zewnętrznej części dłoni. W przypadku długotrwałego leczenia wenflon należy wymieniać co 72 godziny. Zapobiega to powstawaniu skrzepu oraz rozwojowi infekcji lub stanu zapalnego. W przypadku problemów ze znalezieniem odpowiedniej żyły do wkłucia można pozostawić wenflon na dłuższy czas. Kaniula jest stale obserwowana przez personel medyczny, który jest zobowiązany do zapisywania swoich spostrzeżeń w tzw. karcie wkłucia obwodowego.
Jak wspomnieliśmy na początku, wenflon składa się z:
– stalowej igły, która jest usuwana po założeniu kaniuli,
– cewnika w postaci plastikowej mandruli,
– specjalnych skrzydełek, które stabilizują strukturę,
– korka, pod którym umieszczona jest zastawka do podawania leków,
– nasadki, przez którą podawane są wlewy dożylne.
Jak łatwo zauważyć kaniule oznaczane są kolorami. Konkretny kolor oznacza rozmiar wenflonu, a dokładnie wewnętrzną średnicę cewnika. Najmniejszy jest wenflon oznaczony kolorem fioletowym. Następne w kolejności są żółty, niebieski, różowy, zielony, biały oraz szary. Kaniula o największej średnicy oznaczana jest kolorem brązowym, czerwonym lub pomarańczowym.
Jakie są wskazania do założenia wenflonu?
Wenflon zakłada się przeważnie podczas hospitalizacji pacjenta, kiedy wymaga on systematycznego podawania leków. Kaniula zakładana jest także w trakcie operacji, transfuzji krwi, nawadniania pozajelitowego oraz w stanie bezpośredniego zagrożenia życia. Wenflon zakładany jest również w celu podania tzw. kontrastu przed tomografią komputerową, rezonansem magnetycznym bądź innym badaniem obrazowym.
Jakie są przeciwwskazania do założenia wenflonu?
Podstawowym przeciwwskazaniem do założenia wenflonu jest zwłóknienie tkanek, które powstało w wyniku wielokrotnych wkłuć. Kaniuli nie zakłada się także w przypadku bardzo kruchych naczyń krwionośnych. Specjaliści nie zalecają zakładania wenflonu u wcześniaków oraz dzieci ze słabo widocznymi żyłami. Ponadto nie powinno się zakładać kaniuli u dzieci otyłych, pobudzonych pod kątem psychoruchowym, odwodnionych oraz znajdujących się we wstrząsie.
Po założeniu wenflonu mogą pojawiać się działania niepożądane takie jak obrzęk, ból, zaognienie i zaczerwienienie w okolicy wkłucia. Ponadto czasem pojawia się zapalenie żył i nacieki zapalne do tkanki podskórnej. Do charakterystycznych powikłań po założeniu wenflonu zaliczamy stwardnienie, zgrubienie lub zatkanie naczynia krwionośnego, pęknięcie żyły, zakrzepy, zator powietrzny czy w końcu martwicę tkanek.
Wenflon jest nieodzownym elementem leczenia szpitalnego. Dzięki prawidłowo dobranej i profesjonalnie założonej kaniuli można znacznie usprawnić proces podawania leków, a w wielu przypadkach uratować życie pacjenta.
